Hallo,
Auf dem Foto ist der Bahnhof der Stadt Bremen zu sehen, auf Deutsch „Bahnhof“ genannt. Jedes Wochenende steigen wir am Bahnhof von Achim in den Zug und kommen nach einer 18 km langen Fahrt am Bahnhof der Stadt Bremen an, der auf dem Foto zu sehen ist. Von hier aus besuchten wir Einkaufszentren in verschiedenen Teilen der Stadt und kauften Dinge, die uns gefielen.
Im Jahr 1971 gab es überall in Deutschland Einkaufszentren, die den heutigen modernen Einkaufszentren ähnelten. Da wir solche Einkaufszentren zum ersten Mal sahen, waren wir zunächst überrascht und erstaunt, aber später, als wir uns daran gewöhnt hatten, gefielen sie uns sehr gut. Deshalb kamen wir jedes Wochenende nach Bremen, um uns umzuschauen und unsere Einkäufe zu erledigen. Leider hatte ich damals noch kein Interesse am Fotografieren, sodass ich die Orte, die wir besuchten, nicht fotografieren konnte. Jetzt bereue ich das, aber die Entwicklung eines Menschen und die Erweiterung seines Horizonts sind zeitabhängige Ereignisse.
Jetzt vermisse ich diese Orte so sehr, dass ich, wenn ich könnte und die Kraft dazu hätte, dorthin zurückkehren würde, um sie mit eigenen Augen zu fotografieren, oder sogar für immer dort bleiben würde.
Mit freundlichen Grüßen.
Merhabalar,
Fotoğraf karesinde yer alan Bremen şehrinin tren istasyonu yani Almanca söylenişi ile "Bağnof" Her hafta sonu Achim şehrinin tren istasyonundan trene biner, 18 km. süren bir yolculuktan sonra fotoğrafta görülen Bremen şehrinin tren istasyonuna geliriz. Buradan şehrin çeşitli yerlerindeki alış veriş merkezlerini gezer, uygun gördüğümüz şeyleri satın alırdık.
Yıl 1971, Almanya'nın her tarafında günümüzdeki modern alış veriş merkezleri gibi alış veriş merkezleri vardı. Biz böyle alış veriş merkezlerini ilk defa gördüğümüz için, önce şaşırmış ve hayret etmiştik, daha sonraları alıştığımız için çok hoşumuza gitmişti. Onun için her hafta sonu Bremen şehrine gelir hem gezer, hem de alışverişlerimizi yapardık. Maalesef o zamanları fotoğraf çekme merakım olmadığı için, gezdiğimiz yerleri fotoğraflayamadım. Şimdi keşke diyorum ama, insanın gelişmesi ve ufkunun açılması da zamana bağlı bir olay.
Şimdi oraları öyle bir özledim ki; elimden gelse, gücüm yetse, gidip oraları dünya gözü ile fotoğraflayarak tekrar ziyaret etmek hatta temelli oralarda kalmak bile isterim.
Saygılarımla.
6 Kommentare
recep bey
AntwortenLöschenhoş yazı resimler harika.
Merhabalar Bir Kase Lezzet, Hoş Gelmişiniz!
AntwortenLöschenÖnce ziyaretiniz ve o güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim. Sağolun, varolun. Bir zamanlar Almanya'da kalmıştım. Ama kaldığım o süreci sosyal ve kültürel yönden hiç değerlendiremedim. Çünkü Almanya'ya 16 yaşımda iken işçi olarak gitmiştim. Çalışmaktan ne gözümüzü açabildik, ne de ufkumuzu genişletebildik. Aynı fırsatı bir daha da yakalamak mümkün olmuyor. Artık elimdekilerle Almanya'yı anlatmaya çalışacaktım ama, elimdekiler yeterli olmadığı için daha ileri gidemedim. Bu blog sayfası böyle yarım ve yavan kaldı.
Selam ve dualarımla birlikte en Güzel'e emanet olun.
Geçmişte ki günlerimizi anılarımızı yazarken bile o günlere gidiyor o günleri yad ediyoruz değil mi?
AntwortenLöschenBenim Rahmetli babacım da çocuk yaşında gurbetlerde çalışmaya başlamış.Hatta emekli olduktan sonra da Irak,Arabistan ve ist.2.köprü yapımın da çalışmıştı.
Recep bey şimdi sayfanıza gelince gördüm.Sayfalarınızı bölümlere ayırmışsınız.Hoş olmuş.Ellerinize emeklerinize sağlık.
inşallah yakın da ben de yeni sayfamla sizlere merhaba diycem.
Saygılar...
Merhabalar Sevalce Lezzetler, Hoş Gelmişiniz!
AntwortenLöschenZiyaretiniz ve o güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim. Bu sayfamda fazla bir güncelleme olmayacak. Çünkü elimdeki dökümanların hepsini kullandım. Sadece Blogger platformunda 17 tane blog sayfam var. Bunlardan güncel tutmaya çalıştığım sayfa sayısı 4 ve hepsini "mektup var" mahlasıyla kullanıyorum.
Her ne kadar insan yakınsa da gurbet aslında güzel bir olay. Babanızın mesleği olduğu için gurbette ve memlekette iş bulup çalışmış. İşte, bir mesleğim olmadığı için çakıldım kaldım. Bir devlet memuru olana kadar, sanatı, mesleği olan biri olsaydım bundan iyiydi, en azından şimdi yapacak bir işim olurdu. Boşta kalmak çok zor. Ben şu anda 57 yaşındayım ama, hala beden gücü ile çalışabilecek durumdayım. Hatta hiç anlamadığım halde, her ne kadar ağırlık açısından bedenime uygun olmasa da iki ay demir doğrama atölyesi olan bir yakınımın yanında çalışmıştım.
Babanıza yüce Allah'tan rahmetiyle muamele eylemesini niyaz eder, sizlere de sabr-ı cemil ihsan etmesini dilerim.
Selam ve dualarımla.
Kişisel gelişim basamaklarını çıkarken sizin gibi değerli abilerimizin yazıları bizim için birer kazanç.Dediğiniz gibi eskiden mekan yada manzara fotoğrafı çekmezdik.Çünkü paylaşım ve bilgi aktarımı bu denli fazla değildi.
AntwortenLöschenMerhabalar Kardeşim, Hoş Gelmişiniz!
AntwortenLöschenZiyaretiniz ve beğeni içeren o güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Fotoğraf makinam da vardı ama hiç böyle yerleri görüntülemek için fotoğraf çekme merakım olmadı. Hatta Almanya'dan Hollanda'ya, oradan da İngiltere'ye gitmiştik ama oraları belgeleyecek bir tane bile bir fotoğraf karesi yok. Sizlere ışık tutacak ve aydınlık olacak birşeyler karalayabiliyorsak ne mutlu bize.
Selam ve dualarımla.